
Küçüktük.Zoraki uyuma saatlerimiz sona erdikten sonra;beyaz don-fanila kombinasyonu içinde ananemizin bahçesinde ailecek gazoz içme seanslarına katılırdık.Hiç bitmesin isterdim o buz gibi gazoz.Usul usul boşaltırdım genzimden aşağı
.''Bi tane daha olsa?'' hevesiyle son yudumu aldım hep. Büyüdük.İstediğimiz saatte
tonla o gazozdan alabilme gücüne; içebilme yeteneğine ve iznine sahiptik.Öyle de yaptık aldık,içtik.Ama bu içişler eskilerine hiç benzemedi.Ne tat,ne heves ne de
''bitmesin'' kaygısı vardı. Ve biliyor musun; ben o yaşımda o bahçede o
donla içtiğim gazoza hiç doyamadım.
01.07.2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder