Ufak bir sahil kasabasında, güya ''aile pansiyonu'' olan kerhaneden bozma bir otelin çatı katında dalga sesleriyle uyanıyorum.Gökyüzünün mora çaldığı bir gecede,ayak parmaklarımı hissetmediğim,karla kaplı köfte kokan bir yolda yürümeye çalışıyorum.Litrelik sidiği andıran biranın tadına aldırmadan içip,alkolik genç triplerinde bi otobüsün altında sızıyorum.Bana tutulan bakıcıya tekme tokat dalıyorum.Yazlıktaki sekizinci kat güzelinin tanışmak için balkonundan havlusunu çekmeye çalıştığı dokuzuncu kat sakiniyim; aşağı inip,sitede demlendikten sonra kirpilere yüzme öğretiyorum.Servet-i Fünun'dan çıkıp meridyenler arasında karelerin köklerini bulmaya çalışırken sıfatımı kaybediyorum.Ben aslında Wakabayashi'm; Tsucan vuruyor ben yorganın üzerinde uçup kurtarıyorum.Karanlıktan korkacak yaşımı geçtiğimi bilmeme rağmen,halen karanlıktan korkuyorum.Lakin; onunla hayaller kurabildiğim tek yerin yatağım olduğunu biliyor; akşamın gelmesini bekliyorum.Bu ve bu tarz çekilmemiş fotoğraflarımın filmlerini karanlık odamda banyo ettirip,yaşanmış yada yaşanması mümkün hikayelerimi tekrar tekrar yazıyor,yönetiyor ve oynuyorum.Bazen ıslak çim kokusuna karışan Burberrys'le,bazen bir şarkıyla,sarı küçük bi sandalyeyle,bazen o zamanın revaçta olan bi dizisiyle,bazen de karışık meyveli topitopun içinden çıkan bi sakızla.
Çekilmemiş Fotoğraflarım.
Ufak bir sahil kasabasında, güya ''aile pansiyonu'' olan kerhaneden bozma bir otelin çatı katında dalga sesleriyle uyanıyorum.Gökyüzünün mora çaldığı bir gecede,ayak parmaklarımı hissetmediğim,karla kaplı köfte kokan bir yolda yürümeye çalışıyorum.Litrelik sidiği andıran biranın tadına aldırmadan içip,alkolik genç triplerinde bi otobüsün altında sızıyorum.Bana tutulan bakıcıya tekme tokat dalıyorum.Yazlıktaki sekizinci kat güzelinin tanışmak için balkonundan havlusunu çekmeye çalıştığı dokuzuncu kat sakiniyim; aşağı inip,sitede demlendikten sonra kirpilere yüzme öğretiyorum.Servet-i Fünun'dan çıkıp meridyenler arasında karelerin köklerini bulmaya çalışırken sıfatımı kaybediyorum.Ben aslında Wakabayashi'm; Tsucan vuruyor ben yorganın üzerinde uçup kurtarıyorum.Karanlıktan korkacak yaşımı geçtiğimi bilmeme rağmen,halen karanlıktan korkuyorum.Lakin; onunla hayaller kurabildiğim tek yerin yatağım olduğunu biliyor; akşamın gelmesini bekliyorum.Bu ve bu tarz çekilmemiş fotoğraflarımın filmlerini karanlık odamda banyo ettirip,yaşanmış yada yaşanması mümkün hikayelerimi tekrar tekrar yazıyor,yönetiyor ve oynuyorum.Bazen ıslak çim kokusuna karışan Burberrys'le,bazen bir şarkıyla,sarı küçük bi sandalyeyle,bazen o zamanın revaçta olan bi dizisiyle,bazen de karışık meyveli topitopun içinden çıkan bi sakızla.
Yemek-teyiz.
Hangi kanalı açsam; pavyon kaçkını insanların birbirlerine çemkirdikleri, hergün yeni tülinler, canerler yaratılan tek tip fabrika çıkışı programlar.Arz-talep meselesi bir yerde lakin; bu yemek işinin keyiften ibaret olması gerekmiyor muydu be Fernando? Evet,biz de yemekteyiz, hala bu numaraları yemek-teyiz.foto: bobiler/murthy
Stones.
İstanbula gitmek lazım,Revalotti'yi görmek lazım ; o vesileyle Topman'e de bi uğramak lazım.Velhasıl cash lazım.Rolling Stones Collection. 20'şer £ imiş.
Beschastnykh.
Hani bi şarkının hızlı geçen,yuvarlanan yahut anlaşılmamakta direnen kısımları vardır ve sen o bölüme hayal gücünün yettiği kadar götünden bir şey uydurursun ; işte bu bana çok oluyor.Misal mi? Pinhani ''Virandaaa Virandaaa Virandaa...'' diye,adı Viranda olan hatun kişiye çığırıyor sanıyordum.Oysa ki ''Bir anda..'' diyormuş gardaşımız.Bir de şey var: ''Dım dırı dırı rı Beschastnykh (besçasnik)..'' Söyle aynısı: ''U Can't touch this''
Tonla Değil Donla Gazoz.
Küçüktük.Zoraki uyuma saatlerimiz sona erdikten sonra;beyaz don-fanila kombinasyonu içinde ananemizin bahçesinde ailecek gazoz içme seanslarına katılırdık.Hiç bitmesin isterdim o buz gibi gazoz.Usul usul boşaltırdım genzimden aşağı.''Bi tane daha olsa?'' hevesiyle son yudumu aldım hep. Büyüdük.İstediğimiz saatte tonla o gazozdan alabilme gücüne; içebilme yeteneğine ve iznine sahiptik.Öyle de yaptık aldık,içtik.Ama bu içişler eskilerine hiç benzemedi.Ne tat,ne heves ne de ''bitmesin'' kaygısı vardı. Ve biliyor musun; ben o yaşımda o bahçede o donla içtiğim gazoza hiç doyamadım. 01.07.2008Infection.
Eğlenceli görünüyor görünmesine de ruh hastası mıyım ki ben;böyle birşey takayım? Hadi hastasıyım; 155$ niye vereyim? Hadi verdim; bunda saati nasıl anlayayım?( adana kebap acele cevap) Boş adamlar eşittir japonlar.
>diğer spastik modeller: tokyoflash
Barselona Barselona.
''Hadi öpüşün de barışın kızlar,sonra hep birlikte sevişiriz.'' Bir elin yağda,bir elin balda; hayat sana güzel José.Çok sanatsal-mış.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)